Spreekuur Gedichtendokter

• Miriam Janssen -
• 22/01/2016  |  Comments (0)

---

Het was een hele belevenis, mijn spreekuur als gedichtendokter TalenTuin! Vooral omdat er mensen op af kwamen, die ik anders nooit zou treffen in een cursus.Het is toch heel laagdrempelig, .
Een greep uit de belevenissen.

Een tengere oude heer, grijs borsthaar uit de trui, een blauwe baret zwierig schuin op het hoofd. Uit zijn stapel dicht betypte vellen - hij schrijft elke dag een gedicht- trekt hij er een te voorschijn dat hij die ochtend nog heeft overgtypt. Lichtgrijze letters, sorry, het lint was al oud. Ik moet even heen door de dikke brei van hoofdletters, maar dan beland ik in een schitterende tuin vol met planten en vogels; hij schrijft beeldend, poëtisch, zintuiglijk. Ik ben in die tuin, en dat is wat een dichter wil, de lezers zijn wereld in trekken. Ik heb hier een gevoelige en taalgevoelige man voor me, die zijn mooie kado's verpakt in krantenpapier. Ik raad hem aan niet meer alles in hoofdletters te typen en coupletten te maken in plaats van alsmaar door te schrijven. Verheugd neemt hij afscheid, dankbaar dat zijn vriendin hem hiervoor tipte.

Hij heeft van tevoren gebeld en een tijd afgesproken, de jongeman die nu binnenkomt.Hij heeft gevraagd of het goed is om zijn tien minuten te besteden aan een gesprekje over zijn schrijversloopbaan, want een gedicht heeft hij niet. OK. Hij woont- vanwege een psychiatrisch verleden- in een beschermde woonvorm, heeft geen werk en tijd genoeg. Jaren heeft hij klarinet gespeeld, maar nu wil hij een boek schrijven. Hij heeft al zo'n 60 pagina's, met de hand geschreven.Mijn tips liggen vooral in de sfeer van doorbreken van de pure eenzaamheid van het schrijven; ik weet dat je daar gek van kunt worden! Hij zou eens schrijfboeken kunnen lezen (ook hier in de bieb aanwezig; ik geef hem een lijst met titels); op schrijvenonline zoeken naar informatie en schrijversfora; of een cursus volgen. En ik suggereer dat het misschien handiger is om te beginnen met verhalen, voor je aan een heel boek begint. Opgetogen vertrekt hij, en later mailen we nog een keer.

Een oude dame komt met een handgeschreven gedicht waarvan ze wil weten hoe het moet met hoofdletters en punten; inderdaad een heikel onderwerp bij poëzie.Haar vriendin heeft het gedicht voor haar overgeschreven, en heeft o.a. op allerlei plekken drie puntje gezet. Is dat wel goed? Het is natuurlijk altijd ook een kwestie van smaak, maar ik raad haar aan om sober te zijn in de interpunctie, en consequent: als je elke zin begint met een hoofdletter, moet je ook eindigen met een punt. In een gedicht is dit vaak niet strikt nodig, omdat je door de regelafbreking al ziet waar het begint en eindigt. Maar voor ouderen is dat soms toch een brug te ver. Let er op dat de computer vaak elke regel met een hoofdletter begint, zonder dat je dat wil!

Er komt een dame binnen met een dicht beschreven vel vol zinnen. Ze gooit het op tafel en zegt: 'Maak er maar wat van!" Ik kijk haar verbaasd aan,tot ik mij realiseer dat er rond sinterklaas wel eens 'gedichtendokters' in warenhuizen zitten, die gedichten maken op verzoek. Zo iets had zij ook gedacht natuurlijk....  Ik krijg de situatie uitgelegd: voor welke persoon het gedicht is en waarom. We kijken in haar eigen stuk en halen daar een paar mooie zinnen uit, waar hier en daar aan gesleuteld kan worden, zodat het van proza poëzie wordt. Lekker veel weglaten, ze is helemaal verbaasd. Zo kan het ook, ja, zo staat het er direct! De tweede helft van haar papier gaat eigenlijk over een heel ander aspect van de situatie, en aangezien de 10 minuten haast om zijn en er nog iemand op de gang zit, maak ik twee regels waarmee het eerste deel af is. Ze gaat het gauw thuis uittypen!.

Een meneer met trillende handen wordt gebracht door een vlezige man die je niet bij poëzie verwacht. Hij is de chauffeur en vindt het wel leuk erbij te zitten. Ze komen uit Dinkelland.
De dichter van de twee kan door zijn Parkinson niet meer schrijven met de hand, maar wel met het toetsenbord. Hij brengt een tijdschrift mee in de Twentse taal, waarin hij Kleine gedichten schrijft in het Twents, haiku en senryu. Kan ik het wel lezen? Ik klink niet zo Twents. Gelukkig kan ik het lezen, zeker als hij ook nog wat voorleest. Ik kan hem complimenteren met zijn mooie waarnemingen en met de zachtheid van zijn Twentse taal. Hij glimt, hij was er toch wel onzeker over.
.