7 augustus, schrijven in Twekkelo (Twente) met tien cursisten.

Neem ik stevige stappers mee of sandalen? De regenradar adviseert het eerste, deze dag dreigt de natste te worden sinds een maand. Op naar Domus Horst, de oude verbouwde boerderij van Tuul Pameijer in Twekkelo.
Bij de eerste schrijfopdracht verkennen de deelnemers, gewapend met notitieblokjes, de ruimtes  binnen en buiten. Noteer wat je treft, met eventuele associaties, bv. een herinnering. Onder de houten balken en in de tuin worden woorden verzameld; tot de eerste druppels vallen.

Gaande de ochtend worden details uit deze ruimtes uitgelicht door evenveel brillen als er deelnemers zijn. De koperen ketel op de kachel wordt de theepot uit de studententijd, in de rode bessen aan de struik schuilen kinderherinneringen. Gedichten liggen op de loer! De manshoge verweerde spiegel, de waaiende wilg in de tuin, ze krijgen geheimzinnige verbindingen met fictieve personages - een landmeter, een elfenmeisje, een gescheiden vrouw. Het ouderwetse vuilnisvat schreeuwt om een column over verspilling, de theepot om een bespiegeling over onthaasting.

's Middags staan de schrijvers in rubberen laarzen op een zompig grasveld bij het voormalig landhuis van een textielbaron. Tussen de stralen regen door turen ze van onder hun paraplu naar de vervallen villa, de mossige borstbeelden, de decennia oude druipende bomen. Er komen koetsen de oprijlaan in rijden, stenen kikkers komen tot leven, de schrijvers zien steeds meer verhalen. Op hun doorweekte blokjes blijven de pennen bewegen. Hun schrijversziel is ontwaakt.