Blog
publiekstest 'Rode schoentjes' in groep 5
26- 4 -2011
Vandaag heeft mijn kinderverhaal 'De rode schoentjes' de stoute schoenen aangetrokken en is op weg gegaan naar de doelgroep: kinderen van 8-10 jaar.
In groep 5/6 op een school in Enschede heb ik twee lessen met de kinderen verhalen geschreven. Zij vroegen wat ik zelf schrijf en of ik dat mee wilde brengen. Maar wat moeten kinderen met zo'n dichtbundel voor grote mensen of een boekje over mijn moeder?
In groep 5/6 op een school in Enschede heb ik twee lessen met de kinderen verhalen geschreven. Zij vroegen wat ik zelf schrijf en of ik dat mee wilde brengen. Maar wat moeten kinderen met zo'n dichtbundel voor grote mensen of een boekje over mijn moeder?
Dus vroeg ik de juf of ik (een stuk van) het verhaal 'De rode schoentjes' mocht voorlezen. Ik heb er afgelopen jaar veel versies van geschreven, maar het nog nooit aan kinderen voorgelegd. Zouden de kinderen het spannend vinden? Volgen ze het? Kunnen ze uit de voeten met een overleden moeder en een weggelopen vader?
Ik vraag hen om echt heel goed te luisteren, en straks mij te vertellen wat ze goed vinden en wat er beter kan. Dat heb ik bij hen immers ook gedaan? Ze knikken.
Terwijl ik voorlees, vind ik het zelf maar matig, vooral het (sterk veranderde) begin. Is dat nog wel aantrekkelijk genoeg- al klopt het thematisch nu beter? Gelukkig gaan we na blz. 2 op reis in de vliegende koffer; halverwege pag. 3 stop ik, bij een soort cliffhanger. We evalueren al even: ja, het is spannend. Nee, het is niet saai, ik hou nu toch niet op? De juf vindt ook dat ik het uit moet lezen (ik had de rest bij haar achter willen laten).
Terwijl ik voorlees, vind ik het zelf maar matig, vooral het (sterk veranderde) begin. Is dat nog wel aantrekkelijk genoeg- al klopt het thematisch nu beter? Gelukkig gaan we na blz. 2 op reis in de vliegende koffer; halverwege pag. 3 stop ik, bij een soort cliffhanger. We evalueren al even: ja, het is spannend. Nee, het is niet saai, ik hou nu toch niet op? De juf vindt ook dat ik het uit moet lezen (ik had de rest bij haar achter willen laten).
OK, ik ga door tot het eind. Ik voel me onzeker zodra ik kinderen zie rondkijken of als ik die stilte van de speld niet hoor. Bij de slotzin lachen ze voor het eerst, als Sasha 'Tot morgen' zegt: leuk einde!
Juf doet een rondje en vraagt goed door: wát is dan mooi, of spannend? Waar begrijp je het niet? Sommigen kunnen nl niet alles volgen, bv. de situatie in de hut, in de koffer. Anderen daarover: 'Ja maar als je dan goed luistert, snap je het even later toch wel'. Ik vraag mij zachtjes af hoe dat bij zelf lezen zou gaan. Ik ga beslist iets doen met de overgang van 'slapen in de hut' naar 'weer thuiskomen': die is te plotseling. Kan ik er niet van maken 'dat het maar een droom was?' Nee, dat niet.
Als een volwassen lezer zegt een meisje : 'Dit is geschikt voor een jaar of negen, want sommige dingen kunnen niet (het verhaal heeft magische trekjes, MJ). Dat vinden wij nog leuk'. Volgens juf is het echter spannend genoeg ook voor 11, 12 jaar. Dat wordt een nieuwe test!
Een meisje 'is sprakeloos'. Omdat omdat omdat...de woorden zo mooi achter elkaar staan. Als je ze anders zou opschrijven, was het lang zo mooi niet. Een jongen heeft ook al gezegd dat de woorden zo mooi zijn. Dat vindt een schrijver natuurlijk erg leuk!
Maar wat vinden ze dan van het thema, bv. van die ouders die er niet meer zijn? Geen enkel probleem, want het is toch geen droevig verhaal, zelfs grappig. Een vraagt of de vader niet kan terugkomen, maar anderen roepen:'Maar hij was toch een zwerver?' 'Ja, en misschien krijgen J's vader en S's moeder wel samen iets! Ik ben erg blij dat ik dan alleen maar een beetje laat doorschemeren, ik weet zelf ook niet hoe dat afloopt.
Maar wat vinden ze dan van het thema, bv. van die ouders die er niet meer zijn? Geen enkel probleem, want het is toch geen droevig verhaal, zelfs grappig. Een vraagt of de vader niet kan terugkomen, maar anderen roepen:'Maar hij was toch een zwerver?' 'Ja, en misschien krijgen J's vader en S's moeder wel samen iets! Ik ben erg blij dat ik dan alleen maar een beetje laat doorschemeren, ik weet zelf ook niet hoe dat afloopt.
Tot slot concludeert een jongen: 'Dus wij waren proefkonijnen?'
Dat beaam ik, waarop een ander zegt: 'Dan wil ik nu een worteltje'!
Gelukkig zitten er morgen wortels bij het schoolfruit.
Ik zal deze groep missen! Kinderen van groep 5/6: heel erg bedankt!!
Reageer
Door op Verzenden te klikken gaat u akkoord met onze Privacyverklaring (AVG)
Comments (1)
Bernique Touw
Ha Miriam, het is er dus van gekomen: je verhaal De rode schoentjes is vanaf nu bekend onder kinderen. Spannend hè? Wat een leuk verslag van deze voorlees-sessie; je kunt alleen maar blij zijn met de reacties van de kinderen. Heerlijk direct altijd, en sommige volwassener dan je zou verwachten. Ik heb gelachen om het worteltje! Groeten van Bernique