Blog

het personage stapt uit de kaart te voorschijn

  • 20/03/2012  |  Comments (0)

Wat is het lastig om een goed verhaal te schrijven!
Deze maand geef ik een cursus 'plot schrijven' aan volwassenen, en de schrijfworkshops 'En toen en toen' aan kinderen van groep 7. Er zijn zoveel hobbels te nemen voor een verhalenschrijver.
Daar is allereerst het idee: hoe kom ik aan stof? Waar haal ik een boeiend thema vandaan, een hoofdpersoon die spannend genoeg is?

Toch loopt het daarop uiteindelijk vaak niet stuk. Veel mensen denken dat ze geen fantasie hebben, maar ze hebben maar een klein zetje nodig! Geef kinderen tien verzonnen titels en de hele klas schrijft redelijk moeiteloos een passende achterflaptekst. De stad zonder mensen, vliegende schoenen, de hond zonder baas: al deze titels zetten de fantasie in werking.
En dan stappen de hoofdpersonen vanzelf uit de tekst, en kunnen mervrouw Lena, De Grote Rechtvaardige of hond Max hun monoloog houden, waardoor ze gaan leven.
Volwassenen én kinderen bedenken bij afbeeldingen van onbekende personages zonder pardon namen, hobbies, geheimen en wensen.

Jonge en oudere schrijvers hebben graag het houvast van een afbeelding (bv. van een persoon of een locatie ) of een plotlijn; maar kinderen voelen zich daardoor soms teveel gestuurd, ze willen 'zelf iets bedenken'.
Bij de volwassenen is dat anders. Ze grijpen elke opdracht aan om te leren, iets te oefenen. Dat willen kinderen niet altijd: 'Vind ik saai; kan ik al!' Maar de volwassenen zijn geheel uit vrije wil en uit liefde voor de taal naar de cursus gekomen, waarvoor ze ook nog eens betalen. 

Met beide groepen is het voor mij als docent een spannend verhaal om het verhaal te laten groeien. En verrassend is altijd het moment dat ik ga zitten en de schrijvers hun verhaal voorlezen. Steeds weer een ander, in al die 15 jaar!

 

Reageer

Door op Verzenden te klikken gaat u akkoord met onze Privacyverklaring (AVG)

Quicklinks