Het boek van je leven

• 21/01/2014  |  Comments (0)

---

Vorige week ben ik gestart met een kleine groep cursisten die al een basiscursus autobiografisch hebben gedaan. Zij willen meer, ze hebben een plan.
Een boek maken over haar overleden echtgenoot, voor de kinderen en misschien voor een grotere groep, dat is de wens van een cursiste. Een ander schrijft over haar jeugd en heeft door het terughalen van ervaringen de link kunnen leggen naar obstakels in haar volwassen leven. Zij probeert het zo op te schrijven dat het de dagboeksfeer overstijgt. Nu al opent het gesprekken met broers en zussen over lang verzwegen zaken.
Maar het hoeft niet altijd zwaar te zijn. Wat te denken van de schrijfster die vele jaren heeft gewerkt in het buitenland, en nog steeds het reizen niet kan laten? Zij draagt zoveel gebeurtenissen, mensen, sferen en landschappen in zich mee, dat ze daar iets van vast wil leggen in woorden.
Een ander wil haar oma een nieuw leven geven door haar verhaal op te schrijven. Daar komt ook research bij!

We zijn gestart en maken afspraken voor een langere periode. Eens in de zes weken komen we bij elkaar; tussendoor schrijft men en wordt er tekst rondgestuurd. Ik stimuleer, vraag door, moedig aan en haal er de 'ambachtelijke' zaken bij, zoals: hoe schrijf je het op dat een ander het kan 'verteren'? Wanneer schrijf je vanuit het kind van toen en wanneer vanuit de volwassen van nu? Hoe selecteer en structureer je?
En vaak denk ik: 'Dat ik hier bij mag zijn!' Schrijfcoach zijn is een bijzonder vak, en dat is het!